دیدار اول
·
1403/07/29 19:48
· خواندن 1 دقیقه
من نمیدانم که چرا دارم می نویسم
اصلا چرا باید آدمی در سن و سال من برای نوشتن تلاش کند ذوق داشته باشد نوشتن اگرچه آرزوی من بوده است و شغل محبوبم و زندگی نگذاشته است که بنویسم اما همیشه از نوشتن فرار کرده ام غیر از آن وبلاگی که داشتم و گاهگاهی در ان می نوشتم برای محبوبی که رهایش کردم خیلی سال است که ننوشته ام آنقدر که حالا دارم برای جای دکمه های حروف روی صفحه می گردم تا تندتر بنویسم و زودتر و زودتر اما این وبلاگ را باز کردم برای آنکه این احساس نگرانی و بی سرانجامی که دارم با تو در میان بگذارم حرف هایم را بزنم احساس می کنم دارم خفه می شوم و چه کاری از دستم ساخته است غیر از آنکه بنویسم حتی اگر یک نفر هم آن را نخواند چه فرقی می کند چه کسی دنبال این حرف ها باشد یا نباشد من برای اضطراب هایی که دارم برای این احساس بد که در ذهنم خانه کرده است می نویسم تا شاید و البته شاید آرام شوم ولی خب مگر می شود در این روزهای پر آشوب آرام بود و آرامش داشت
سعی بسیار می کنم بیشتر بنویسم و بنویسم تا یاد بگیرم و ....
شب خوش